Սիրելի եղբայրներ և քույրեր ի Քրիստոս։
Այս օրերին մեր ականջներին են հասնում խոսքեր, որ մեր Եկեղեցու առաջնորդի՝ Հայոց կաթողիկոսի շուրջ սփռվում է բամբասանք, մեղադրանք և պահանջներ։
Մեղադրում են նրան, որ իբր խախտել է կուսակրոնության ուղտը, ունեցել է զավակ և ըստ որոշների՝ «անարժան է» առաջնորդ լինելուն։
Սակայն նախքան որևէ դատողություն անելը, եկե՛ք դիմենք այն մեկին, ում տունն է Եկեղեցին, և ում անունով առաջնորդվում ենք՝ Տեր Աստծուն։ Եվ հիշենք.
«Ով առանց մեղքի է, թող նա լինի առաջինը, որ քար գցի» (Հովհաննես 8:7)
Ավետարանը չի դատապարտում կյանքը։ Այո, Եկեղեցու կանոնակարգերը կարևոր են, բայց երբ խոսքը գնում է նոր կյանքի մասին՝ երեխայի, ով լույս աշխարհ է եկել, ապա մենք դիպչում ենք մի իրականության, որ գերհասարակական է՝ դա աստվածային կամքն է։
Երեխան Աստծուց է։
Աստված ինքն է պարգևում զավակ, ոչ մի կյանք չի ծնվում առանց Նրա գիտության։
«Մինչև քո ձևավորումը մոր արգանդում՝ ես ճանաչում էի քեզ» (Երեմիա 1:5)
Ու եթե այդ երեխան պարգևված է Աստծուց անսպասելի հանգամանքներում, մենք՝ որպես հավատացյալ, պիտի ոչ թե առաջինը լինենք՝ դատող կամ պահանջող, այլ՝ աղոթող, խոնարհվող ու հիշող, որ Աստծո գործերը անքննելի են։
«Ո՞վ եղար դու, ով մարդ, որ վիճում ես Աստծո հետ» (Հռովմ. 9:20)
Եկեղեցու առաջնորդը ընտրվում է ոչ թե մամուլի որոշմամբ, ոչ էլ ամբոխի ճնշումով, այլ՝ Սուրբ Հոգու ներշնչումով։ Եթե Աստված նրան կանչել է՝ լինել կառավարչի պաշտոնում, դա պատահական չէ։ Աստված սխալ չի անում։ Իսկ մենք՝ մարդիկ, շատ հաճախ սխալվում ենք՝ շտապ դատելով, չիմանալով սրտերի խորքը։
Սիրելի ժողովուրդ, եկե՛ք չլինենք բամբասանքի շղթայի մի օղակ։ Եկե՛ք խզենք մեղադրանքի ձայնը և բարձրացնենք աղոթքի ձայնը։ Ոչ թե խոսենք՝ ո՞վ ի՞նչ արեց, այլ սրտով հարցնենք՝ Տե՛ր, դու ի՞նչ ես ուզում մեզ սովորեցնել այս ամենով։
Եկե՛ք հիշենք այս երեք ճշմարտությունը.
- Երեխան Աստծո պարգևն է։ Անգամ եթե մեր պատկերացումներից դուրս է։
- Կաթողիկոսը Աստծո տան կառավարիչն է, ոչ մեր վարձու սպասավորը։
- Աստծո ճանապարհները բարձր են մեր ճանապարհներից և անքննելի։ Մենք չենք կարող ճշգրիտ իմանալ Նրա ծրագրերը։ Մենք կարող ենք միայն՝ վստահել։
«Մի դատեք, որ չդատվեք» (Մատթեոս 7:1)
Ամփոփենք
Տերը ոչ թե կոչ է անում ցրել և պառակտել, այլ՝ միավորել։ Մենք՝ որպես ժողովուրդ, կարող ենք ընտրել երկու ճանապարհ. կամ կդառնանք դատավորներ, կամ՝ միջնորդող աղոթողներ։ Քրիստոս դատավոր չէ, այլ Փրկիչ։ Եկե՛ք նմանվենք նրան։
Տե՛ր Աստված,
Ոչ թե ցույց տուր մեղքը մեր եղբոր մեջ, այլ սիրտ տուր՝ նրան սիրելու։
Ոչ թե բացահայտիր այն, ինչը դու ես ծածկել, այլ սեր տուր՝ պաշտպանելու։
Եվ երբ չհասկանանք, հիշեցրու մեզ՝ որ քո գործերը անքննելի են։
Ամեն։
Հանրային Ձայն կուսակցություն